Ocena użytkowników: 4 / 5
I opowiedziałam zjawie całą historię począwszy od dziwnych dźwięków.
- Rozumiem. Wszyscy właśnie trafiali do mnie przez szafę, ale jakie dziwne dźwięki? - zapytała zjawa.
- Takie uuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaa – odpowiedział mój brat.
- To pewnie była moja ulubiona opera, którą sobie śpiewam każdej nocy. - zaśmiała się zjawa.
- Widzisz, a ty mówiłaś , że to wyobraźnia. Miałem rację!!!!!!- chwalił się Jaś.
- Dobra, miałeś rację.- odpowiedziałam niechętnie.
- Stanisławo a ty skąd się tu wzięłaś? - zapytałam.
- Widzisz, gdy byłam młoda, interesowałam się chemią. Próbowałam stworzyć napój, dzięki któremu będę mogła przenikać przez ściany. Gdy stwierdziłam, że jest gotowy, przetestowałam go na mrówce. Stwierdziłam, że próba się udała, więc sama go wypiłam. Skutkiem było to, że uwięziłam sama siebie w swoim portrecie jako zjawa. Ale udało się i mogę przenikać przez ściany. Jednak z portretu mogę wychodzić tylko między 23:00-3:00.- opowiedziała Stanisława.
– Może wiesz, jak się stąd wydostać? - zapytałam.
– Oczywiście. Trzeba znowu wejść do tej samej szafy, zamknąć drzwi i gdy je znowu otworzysz, będziecie w waszym pokoju... Ale odwiedzicie mnie jeszcze ? - odpowiedziała zjawa.
– Na pewno. Nawet znam kogoś, kto mógłby cię odwiedzać każdego dnia. - odpowiedziałam.
– To do zobaczenia jutro! - odpowiedziała zjawa.
Rozdział 4
– Babciu ! Babciu ! Muszę ci coś pokazać – mówiłam próbując obudzić babcię w środku nocy.
– Co tu robisz Patrycjo w środku nocy ? - zapytała wyrwana ze snu babcia.
– Chcę cię gdzieś zaprowadzić.
– Dobrze. - zgodziła się babcia. I zaprowadziłam ją do mojego pokoju.
– Babciu teraz musimy zamknąć się w szafie – powiedziałam.
– Dobrze...- odpowiedziała niepewnie babcia.
I znalazłyśmy się w średniowiecznej bibliotece, gdzie znalazłam Stanisławę i zapoznałam ją z babcią. Nie uwierzycie, ale Stanisława też uwielbia czytać książki tak samo jak moja babcia!
KONIEC