„…Dziś jest wczorajszą przyszłością a jutro …będzie przeszłością…”
Marcin Szczygielski, Arka Czasu
Napisz przemówienie skierowane do przywódców państw europejskich, w którym przekonasz słuchaczy, że jakiekolwiek: agresja, wojna, działanie przeciwko drugiemu państwu przynoszą wyłącznie szkodę. Potraktuj bohaterów literackich jak prawdziwych, rzeczywistych ludzi, których wspomnienia będą podstawą Twojego przemówienia.
Drodzy, zebrani tu wszyscy przywódcy państw europejskich!
Każdy z Nas się różni, jesteśmy obywatelami różnych państw, mamy inny kolor skóry, wierzymy w wyznajemy różne religie, należymy do różnych organizacji. Jednak jest coś co nas łączy. Jesteśmy Europejczykami. Jedną wielką Wspólnotą. Wojna jest Naszym odwiecznym problemem, toczymy między sobą spory choć wszyscy na tym tracimy.
Czy chcemy, aby bezbronni ludzie, bali się wychodzić na ulice tylko ze względu na ich pochodzenie? Odpowiedź wydaje się prozaicznie prosta, prawda? Jednak wcale nie postępujemy tak jakby odpowiedź brzmiała: nie. Joseph Bernstein i jego historia jest na to poważnym dowodem. On jako Żyd, musiał się ukrywać, żyć w ciągłym strachu, że ktoś się dowie o jego prawdziwej tożsamości. Nie mógł się czuć bezpiecznie w swoim państwie. Ludzie, którzy starali się o takich jak on, też byli karani za okazywanie im jakiejkolwiek pomocy, empatii.
Szanowni Państwo! Do dziś ludzie podkreślają, że jest problem z rasizmem i powinniśmy w końcu przejrzeć na oczy. Zakończyć wojnę z prześladowaniem, bo ona, patrząc na historię, może przyczyniać się do późniejszych interwencji zbrojnych. Czy chcemy, aby osoby niepełnosprawne były wykluczane z życia w społeczeństwie, z rówieśnikami, jeśli nie, to czy do tego naprawdę potrzebujemy walczyć? Nie zadaję tego pytania z przypadku. Ada Smith doświadczyła takiego wykluczenia, i to przez własną matkę. Odkąd się urodziła, ta się jej wstydziła tylko dlatego, że miała szpotawą stopę. Wmawiano wszystkim naokoło, że jest niepełnosprawna umysłowo, choć tak nie było. Do dziś temat chorób psychicznych jest tematem tabu, i mała liczba osób podejmuje się rozmowy na ten temat. Osoby niepełnosprawne fizycznie również czują się niekomfortowo, gdyż każdy ich obserwuje i śledzi ich każdy krok. Dzieci często naśmiewają się z takich ludzi, ponieważ nie są wystarczająco wyedukowane. Dorośli natomiast reagują bardziej agresywnie, są to później częste przyczyny nawet aktów terrorystycznych.