E-opowiadania

Chciałabym opowiedzieć historię, która wydarzyła się pewnego bardzo wczesnego wrześniowego poranka. A mianowicie jak co dzień stałam na dworcu PKP o 05:40 i cierpliwie czekałam na pociąg. Powieki niestety jeszcze opadały i cieszyłam się, że zaraz usiądę w pociągu i przynajmniej jeszcze godzinkę będę mogła relaksować się w ciszy i spokoju: ). Pasażerów było jak zwykle sporo, ale nawet przez moment nie pomyślałam, że dziś będzie to problem! Zapowiedziano pociąg i pojawił się . . .  ale zamiast długiego składu jak co dzień wjechały dwa marne wagoniki. I nagle pomyślałam, że to będzie chyba horror. No cóż na mojej stacji już praktycznie był problem, aby wszyscy pasażerowie mogli wsiąść, były przepychanki i walka, aby znaleźć miejsce siedzące, które i tak graniczyło z cudem. Oczywiście ja znalazłam się w grupie tych nieszczęśników, którzy przez swoją uprzejmość najbliższą godzinę mieli spędzić na stojąco! Wtedy moje ciśnienie skoczyło i to bardzo wysoko, ale atrakcje jeszcze były przede mną.