Trudno sobie wyobrazić, jak wyglądałoby życie człowieka, gdyby na świecie nie było książek. Nie marzyłby on o niestworzonych rzeczach, nie wymyślał śmiesznych historyjek, ponieważ byłby ciągle realistą a w jego głowie nie działoby się zbyt wiele. Uważam, że książki rozwijają wyobraźnię człowieka. Postaram się udowodnić moją tezę poniższymi argumentami.
Moim pierwszym argumentem jest to, że książki pozwalają nam na kreowanie świata w nich przedstawionego. Doskonale obrazuje to powieść „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza. Opowiada ona o przeżyciach Stasia i Nel a tym samym bardzo dobrze opisuje to, gdzie oni się znajdują, jak wyglądają oraz kogo spotykają podczas podróży. W ten sposób pozwala ona na porwanie się wyobraźni i wykreowanie całej historii w swojej głowie. Swoimi wieloma opisami książka „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza pozwala na rozwijanie swojej wyobraźni. Czytelnik przenosi się do innego świata.
Przytoczę kolejny argument o tym, że kiedy czytamy powieści, opowiadania, czy czasem może krótsze historyjki, sami mamy chęć na przeżywanie tego co bohater książki. Obrazuje to lektura „Szatan z siódmej klasy” Kornela Makuszyńskiego. Opowiada ona o wielu zagadkach, które rozwiązywał Adaś oraz zachęca do tego, aby czytelnik zaczął sam próbować je rozwikłać. Osoba czytająca inspiruje się przeżyciami bohatera książki. Nasze życie nabiera barwy, zaczynamy puszczać wodze wyobraźni i zaczynamy wierzyć, że my też możemy mieć takie życie i przygody. Swoimi przeżyciami Adaś może zainspirować niejednego czytelnika.