„…Dziś jest wczorajszą przyszłością, a jutro już za dwa dni będzie przeszłością - tajemniczo mówi Podróżnik.
-Dlatego trzeba pamiętać. Pamięć pozwala nam wystrzegać się błędów, a powtarzać to, co się udało. Rozumiesz? ...”
Marcin Szczygielski - "Arka Czasu"
Rozważ podane zdania w formie eseju
Pamięć to “zdolność do rejestrowania i ponownego przywoływania wrażeń zmysłowych, skojarzeń, informacji, występująca u ludzi, niektórych zwierząt i w komputerach.” Pamiętamy to, co było godzinę temu, wczoraj, miesiąc temu, a nawet kilka lat temu. Jest to niezwykła umiejętność, która pozwala nam się uczyć na podstawie doświadczeń. Nie zawsze jednak udaje Nam się odtworzyć, to co się działo w przeszłości. Pozostają już tylko wspomnienia, a my wciąż popełniamy kolejne i kolejne błędy.
Nie zawsze da się przywołać to, co się udało i miało dobre skutki w poprzednich latach. Główny bohater powieści Katarzyny Ryrych “Wilczek” chce postępować tak jak jego dziadek, który zapisał się w latach historii jako bohater. Nie wystarczy, że pamiętamy co zrobiliśmy my, lub ktoś inny, aby osiągnąć sukces. Nauka na błędach nie polega tylko na pamięci, musimy sami wiedzieć, dlaczego podejmujemy takie, a nie inne decyzje i być przekonani do tego, co robimy. Zrozumieć co zrobiliśmy niewłaściwie, a co poprawnie. Wspomnienia, to tylko część tego co nam pozwala powtórzyć, to co się udało na nowo. Nie możemy stwierdzić, że to dzięki nim popełniamy mniej błędów, to nie jest ich zasługa tylko naszej świadomości.
Z drugiej strony “pamięć pozwala nam wystrzegać się błędów”. Idealnie przedstawia to sytuacja Bruna, czyli głównego bohatera powieści “Chłopiec w pasiastej piżamie” Johna Boyne'a, który poznając swojego nowego przyjaciela Szmula, nie zna i nie rozumie stanu rzeczy w jakich się ten znajduje. Udaje mu się zrekompensować wszystkie pomyłki i stara się aby Szmul miał co jeść, z kim rozmawiać oraz co najważniejsze, czuł w nim wsparcie, przyjaciela. Błędy, które popełniamy kształtują naszą wiedzę na temat życia, które jest Naszą największą lekcją. Powinniśmy zawsze pamiętać, że bez upadku nigdy nie wstaniemy, lecz by kolejny raz nie upaść musimy pamiętać, co było przyczyną tych potknięć.
Ludzie wypominają sobie nawzajem błędy, ale sami zazwyczaj się nie uczą na czyichś pomyłkach. Uznają je za te, które ich nie dotyczą. Przeszłość bardzo dobrze pamiętała Ada z powieści Kimberly Brubaker Bradley “Wojna, która ocaliła mi życie”. We wczesnym dzieciństwie doświadczyła przemocy domowej ze strony swojej matki, zdawała sobie sprawę, że jej rodzicielka jest dla niej bezlitosna i okrutna. Jednak, kiedy trafiła razem z bratem do Susan (kobiety, która się nimi opiekowała kiedy uciekli z Londynu, ze względu na rozpoczęcie ataku ze strony Niemców), była dla niej bardzo niegrzeczna i nieuprzejma. Nie uczyła się na błędach swej matki, ponieważ nikt jej tego wcześniej nie nauczył, nie pokazał tej opcji. To potwierdza fakt, że aby wystrzegać się błędów, nie wystarczy jedynie pamięć o tym co złe, niepoprawne, nieodpowiednie, trzeba jeszcze poznać dobro, szczęście i empatię.