- Szczegóły
- Kategoria: Ludzkie losy w literaturze
Powieść Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem” powstała w 1887 roku - w 25 rocznicę powstania styczniowego. Po raz pierwszy została opublikowana w „Tygodniku Ilustrowanym”. W 1890 roku powieść została ocenzurowana, gdyż uznana była za epos narodowy. To dowodzi, że Orzeszkowa znakomicie posługiwała się językiem ezopowym, ukrywając prawdziwe przesłanie tego dzieła.
- Szczegóły
- Kategoria: Ludzkie losy w literaturze
Świat ukazany w „Procesie” i świat „Ziemi, planety ludzi” to czerń i biel. Józef K. i jego życie ukazane w powieści Kafki to ucieczka w najciemniejsze zakamarki ludzkiej egzystencji. Wyraz psychicznej sytuacji i człowieka zupełnie nie przystosowanego, odczuwającego udrękę, wyobcowanie. Jest to los człowieka tragicznie uwikłanego w świecie, który zagraża jego istnieniu. Natomiast autor „Małego Księcia” jest pełen entuzjazmu, heroicznego optymizmu. To co u Kafki wydawało się ostatnim gwoździem do trumny, Saint-Exupery tłumaczy zupełnie inaczej – mogąc oprzeć się o stałe wartości jak miłość, przyjaźń.
- Szczegóły
- Kategoria: Ludzkie losy w literaturze
Powieść Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” stanowi wykładnię wartości i przymiotów, którym hołdował pisarz. Jest traktatem moralnym ukazującym prawdę o człowieku, jego słabości, lecz przede wszystkim moralnej sile, dobroci, która drzemie czasem bardzo głęboko w każdym z nas.
- Szczegóły
- Kategoria: Ludzkie losy w literaturze
„Wciąż o Ikarach głoszą choć doleciał Dedal” – jest to cytat z wiersza Ernesta Brylla, w którym autor zastanawia się dlaczego ludzie głoszą o Ikarze skoro do swego celu doleciał tylko Dedal i dlaczego nikt tego dramatu nie zauważył a jednak o nim głoszą.
- Szczegóły
- Kategoria: Ludzkie losy w literaturze
Młody czytelnik często sięga po książkę z konieczności, a czas spędzony na czytaniu uważa za stracony. Aby zmienić ten stan rzeczy i pobudzić do refleksji młode pokolenie, trzeba naprawdę wyjątkowego zjawiska, które zaskoczy i zadziwi znudzonego czytelnika. W moim przekonaniu taką pozycją jest „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza., lecz do tego miana nie może pretendować „Granica” Zofii Nałkowskiej. Ograniczę się do wzięcia pod uwagę tylko tych dwóch pozycji ze względu na to, iż są to lektury szkolne i reprezentatywne dzieła wyżej wymienionych autorów.