E-opowiadania

Czy istnieje kobieta idealna? Od niepamiętnych czasów każdy mężczyzna zastanawia się nad czynnikami, które charakteryzowałyby taki wzór. Czy powinny to być cechy zewnętrzne? Wskazywałoby na to, że hasło „Faceci to wzrokowcy” byłoby jak najbardziej trafne. Czy może istnieją istotne cechy charakteru, które w pewien sposób „tuszują” inne niedoskonałości?

"Miłość w odcieniach Latte - część I"

Obudził mnie telefon, zobaczyłem na wyświetlaczu zdjęcie Dominika. Spojrzałem na zegarek, była 12:35. Już wtedy zorientowałem się, że muszę odebrać:
- Stary, gdzie jesteś? – usłyszałem głos zdenerwowanego wspólnika, który zawsze był oazą spokoju.
- Sorry, zaspałem, miałem bezsenną noc – skłamałem.
- Adam, czekam na ciebie do 14:00, jest sporo roboty, a poza tym mamy sporą dostawę świątecznych ciasteczek.
- Jeszcze raz cię przepraszam, będę za moment, a o dostawie pamiętam – odparłem lekko poirytowany o zarzut domniemanej amnezji.
- Czekam i mam nadzieję, że mi wyjaśnisz, dlaczego wielu klientów zadaje mi pytanie, czy dzisiaj kawiarnia też będzie czynna do 1:00.

Czy Ty również drogi czytelniku masz czasami wrażenie, że żyjesz w jakimś Matrixie? Twoja rodzina, znajomi i małżeństwo jest jedną wielką fikcją. Co jakiś czas musisz dostać w mordę na otrzeźwienie, podnieść się, otrząsnąć i iść dalej w tym wyimaginowanym świecie.
Czy również jest Ci czasami wstyd się przyznać przed samym sobą, do tego gdzie się obecnie znajdujesz? Jak wiele omija Cię przez to co poświęciłeś? Jednakże jesteś nierozerwalnie związany ze swoim obecym życiem, nie możesz odejść...nie bo sumienie Ci nie pozwala.

Jestem średni, jestem przeciętny. Nie jestem przykładem dobrze zbudowanego faceta, który zdrowo się odżywia i regularnie chodzi na siłownię. Nie jestem przystojny, jestem w granicach normy, taki do przyjęcia. Zarabiam dobrze, nie mogę pozwolić sobie na auto z salonu, ale jeśli dokądś wychodzę, to nie muszę oszczędzać i spoglądać w menu. Jestem Adam, nie wyróżniam się w tłumie, bo nawet nie wiem czy chciałbym.

Biegnę na pociąg. Po tym co mi powiedziała nie mogłem zostać w mieszkaniu dłużej. Skończył się spokój, stabilizacja. Pora na ogólne człap i człap, wzdychanie, pot i pośpiech. Wpadam do za chwilę odjeżdżającego pociągu w ostatnim momencie, bo jak nie, to zostałbym w miejscu, gdzie wedle niepisanej umowy nie miało mnie być.
- Dzień dobry… poproszę studencki do Koszalina.
- Dobrze, dobrze, ale to wie Pan, że będzie opłata za wypisanie biletu w pociągu?
- Tak, ja rozumiem, ale kolejki były na dworcu, tutaj na ostatnią chwilę no wie Pani…
- No wie Pan, ale kamery, ja nie mogę nic za bardzo zrobić, to będzie 8 złoty dopłaty
- No, ale proszę Pani, ona mnie zostawiła, miałem jechać tym pociągiem żeby mnie nie było podczas przeprowadzki, bo głupio. To miłość mojego życia proszę zrozumieć. Jakaś litość? Bo tego ostatnio to dużo w moim życiowym życiu
- No wie Pan, ale kamery, ja za bardzo nie mogę
I jak już jest źle, to nawet dopłata do biletu ci dokuczy.